O o wat kan een mens toch zeuren.

Want in april schreef ik nog een stukje wat voor rotweer het was.

En wat een prachtige zomer kwam daarna. Goed het was wat aan de warme

kant zo nu en dan, het was ook wat te droog en dus zeurden we over wat

regen, dat maar niet wilde vallen. Dat alles verdorde, dat er niets wilde groeien.

Dat de vijver in de tuin haast geen water meer had, Dat de planten allemaal

het loodje legden, dat het fruit te klein bleef en daardoor natuurlijk

hartstikke duur zou worden. De aardappelen ook. Enz. enz. enz.

Maar het was wel een zomer om nooit weer te vergeten Iedere dag zon.

Iedere dag buiten ontbijten, koffiedrinken en de warme hap kon ook.

Dus maar niet weer zeuren over het weer. Het komt zoals het komt.

We kunnen er toch niets aan veranderen, gelukkig.